Η εποχική αλλαγή ώρας στην ΕΕ

Η εποχική αλλαγή ώρας στην ΕΕ

Στις 12 Σεπτεμβρίου 2018, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε πρόταση για τον τερματισμό των εποχικών αλλαγών της ώρας το 2019 σε όλη την ΕΕ, ενώ παράλληλα άφησε τα κράτη μέλη ελεύθερα να αποφασίσουν την επίσημη ώρα τους. Το σύστημα των εξαμηνιαίων αλλαγών της ώρας αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο από τους πολίτες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από αυξανόμενο αριθμό κρατών μελών. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή ανέλυσε τα διαθέσιμα στοιχεία, από τα οποία προκύπτει ότι είναι σημαντικό να υπάρχουν εναρμονισμένοι ενωσιακοί κανόνες στον τομέα αυτό για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν επίσης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και άλλοι παράγοντες (π.χ. στον τομέα των μεταφορών). Η Επιτροπή διεξήγαγε επίσης δημόσια διαβούλευση, κατά την οποία ελήφθησαν περίπου 4,6 εκατομμύρια απαντήσεις, εκ των οποίων το 84 % ήταν υπέρ του τερματισμού των εξαμηνιαίων αλλαγών της ώρας, ενώ το 16 % υποστήριζε τη διατήρησή τους. Εκπονήθηκε έκθεση σχετικά με τα αποτελέσματα της διαβούλευσης.

Η τελική απόφαση βρίσκεται επί του παρόντος στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Προκειμένου η πρόταση να αρχίσει να παράγει νομικά αποτελέσματα, θα πρέπει πρώτα να καταλήξουν σε συμφωνία. Στις 26 Μαρτίου 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τη θέση του σχετικά με την πρόταση της Επιτροπής, τασσόμενο υπέρ της κατάργησης των εποχικών αλλαγών της ώρας έως το 2021. Το Συμβούλιο δεν έχει ακόμη οριστικοποιήσει τη θέση του.

Ιστορική εξέλιξη

Οι ευρωπαϊκές χώρες θέσπισαν τις ρυθμίσεις για τη θερινή ώρα τον περασμένο αιώνα για την εξοικονόμηση ενέργειας, ιδιαίτερα σε περιόδους πολέμου ή κατά την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970. Αρχής γενομένης από το 1980, η ΕΕ θέσπισε σταδιακά νομοθεσία που έθετε τέρμα στα αποκλίνοντα χρονοδιαγράμματα των εθνικών τους αλλαγών ώρας.

Από το 2001 οι ρυθμίσεις για τη θερινή ώρα στην ΕΕ διέπονται από την οδηγία 2000/84/ΕΚ, η οποία θεσπίζει την υποχρέωση όλων των κρατών μελών να περνούν στη θερινή ώρα την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου και να επανέρχονται στην επίσημη ώρα τους («χειμερινή ώρα») την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.

Επίσημη ώρα

Επί του παρόντος, υπάρχουν τρεις επίσημες ωριαίες άτρακτοι στην ΕΕ: η ώρα Δυτικής Ευρώπης (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο), η ώρα Κεντρικής Ευρώπης (17 κράτη μέλη) και η ώρα Ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, Κύπρος, Εσθονία, Φινλανδία, Ελλάδα, Λετονία, Λιθουανία και Ρουμανία).

Έγγραφα αναφοράς

• Τεχνική βοήθεια για τη δημόσια διαβούλευση σχετικά με τις ρυθμίσεις της ΕΕ για τη θερινή ώρα
• Οδηγία 2000/84/ΕΚ σχετικά με τις διατάξεις για τη θερινή ώρα, ΕΕ L 31 της 2.2.2001.
• COM(2007)739: Ανακοίνωση της Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 5 της οδηγίας 2000/84/ΕΚ σχετικά με τις διατάξεις που αφορούν τη θερινή ώρα
• Ανακοίνωση της Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 2000/84/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις διατάξεις για τη θερινή ώρα —  Πρόγραμμα περιόδου θερινής ώρας, , ΕΕ C 61 της 17.2.2016
• ICF International, «Η εφαρμογή της θερινής ώρας στην Ευρώπη: έκθεση προς τη Γενική Διεύθυνση Κινητικότητας και Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΓΔ MOVE), Σεπτέμβριος 2014
• Οι ρυθμίσεις για τη θερινή ώρα βάσει της οδηγίας 2000/84/ΕΚ: Εκ των υστέρων εκτίμηση επιπτώσεων από την Υπηρεσία Έρευνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Οκτώβριος 2017